วัดพระโรจน์
ตำบลหนองช้างใหญ่ อำเภอม่วงสามสิบ จังหวัดอุบลราชธานี
Wat Phra Roj
Nong Chang Yai Subdistrict, Muang Sam Sip District, Ubon Ratchathani Province
ความเป็นมา
วัดพระโรจน์ ตั้งอยู่เลขที่ ๑๒๖ บ้านพระโรจน์ หมู่ที่ ๕ ตำบลหนองช้างใหญ่ อำเภอม่วงสามสิบ จังหวัดอุบลราชธานี สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ตำบลหนองช้างใหญ่ ที่ดินตั้งวัดมีเนื้อที่ ๒๒ ไร่ ๑ งาน ๖๐ ตารางวา โฉนดที่ดิน นส.๓ก เลขที่ ๑๘๓๘ เป็นวัดเก่าแก่ สร้างขึ้นในสมัยกรุงศรีอยุธยา มีโบราณวัตถุที่ใช้เป็นหลักฐาน อายุมากกว่า 200ปี อยู่ในเขตการปกครองของคณะสงฆ์มหานิกาย เดิมชื่อว่า “ วัดโพธิ์ศรีสุพรรณรัตนาราม ” ตั้งอยู่ริมลำห้วยพระโรจน์ปัจจุบันนี้ จากหลักฐานการตั้งวัดเดิมประมาณปี พ.ศ. ๒๒๓๕ ชาวบ้านศรีโพธิ์ชัยระบุว่า “ วัดโพธิ์ศรีสุพรรณรัตนาราม ” บนพื้นที่วัดเป็นเส้นทางที่ปวงชนในหมู่บ้านส่วนหนึ่งจะต้องใช้เป็นทางเดินข้ามไปประกอบอาชีพบนฝั่งขวามของลำห้วยนี้ ที่บริเวณท่าน้ำเดิมของหมู่บ้าน จะเดิมทีเดียวจะเห็นเป็นท่นทรายออกสีเขียวตะใคร้น้ำ อยู่แท่นหนึ่ง และเป็นแท่นหินที่ฝังลึกลงไปในดินโคลนของลำห้วย ต่อมาเมื่อลำน้ำได้ไหลเซาะดินบริเวณแท่นหินนี้ จนเห็นแท่นหินโผล่ขึ้นมาบนดินจนเห็นได้อย่างชัดเจน เป็นเหมือนรูปดอกบัวคว่ำ บัวหงาย ด้วยความสงสัยของหลายๆคน จนชาวบ้านจึงต้องช่วยกันขุดดินรอบแท่นหอนขึ้นมา ปรากฏว่าแท่นหินที่พบเห็นนั้น เป็นแท่นของพระพุทธรูปที่ถูกฝังลึกลงไปในแนวตั้ง ให้ส่วนหนึ่งฝังลงไปในดอน ส่วนที่เป็นแท่นตั้งขึ้นมาเป็นพระพุทธรูป อยู่ในท่านั่งคล้ายพระหลวงพ่อวัดป่าเลไลยก์ โดยมีพระหัตถ์ทั้งสองวางประสานกันบนหน้าขา และมีนาคปรก ๕ ตัว มีความสูงประมาณ ๖๐ กว่าเซนติเมตร และถือว่าเป็นนิมิตรหมายที่ดี ที่ได้พบพระพุทธรูปที่สวยงามมาก พร้อมกันนี้ยังสามารถขุดค้นพนพระพุทธรูปหินทรายอีกจำนวนหนึ่งในบริเวญเดียวกัน แต่มีขนาดเล็กกว่าและมีรูปร่างสวยงามน้อยกว่า ทุกคนที่ค้นพบจึงเรียกท่านว่า “ พระสังกัจจายน์ ” ( เป็นพระที่มีรูปร่างในการสร้างขึ้นสมัยทวาราวดี)
ชาวบ้านทุกคนได้ร่วมกันทำพิธีอัญเชิญขึ้นประดิษฐานไว้ที่ “หอแจก (ศาลาการเปรียญเดิม)” และถือว่าเป็นองค์พระที่ได้มาเฉยๆ “ ได้มาโลด” ทุกคนจึงเรียกองค์พระที่พบนี่ว่า “พระโลด” ต่อมาจึงเปลี่ยนภาษาเขียนเป็น “พระโรจน์” หมายถึง ความรุ่งโรจน์ รุ่งเรือง ประมาณวันที่ ๑๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๓๕๕ ถือโอกาสเรียนเป็นชื่อหมู่บ้านเดิมจาก “บ้านศรีโพธิ์ชัย” มาเป็น “บ้านพระโรจน์” และเรียกชื่อลำห้วยที่ขุดพบว่า “ห้วยพระโรจน์” มาจนถึงทุกวันนี้ ด้วยความศรัทธาของชาวบ้านจากอดีตมาจนถึงปัจจุบันนี้ จึงได้ยึดมั่งถือมั่นในความศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองของ “หลวงพ่อพระโรจน์”หลวงพ่อพระสังกัจจายน์” และองค์สิมเก่า (พระอุโบสถ อายุกว่า ๑๐๐ ปี ) ได้รับอนุญาตให้สร้างเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๔๐ โดยมีพระโยค เป็นผู้นำชาวบ้านในการสร้างวัดชาวบ้านจึงนิยมเรียกว่า “วัดโพธิ์ศรีสุพรรณรัตนาราม ” ได้รับวิสุงคามสีมา เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๗๘ ( ตามหลักฐานสิมเก่า)การบริหารและการปกครอง มีรายนามเจ้าอาวาสเท่าที่ทราบดังรายนามดังต่อไปนี้
รูปที่ ๑ เดิมมาไม่ทราบรายชื่อ
รูปที่ ๒ พระหลวงพ่อท่านจำปา หรือยาคูจำปา จากบ้านขาวม่วงไข่ อ.พังโคน จ.สกลนคร
รูปที่ ๓ พระหลวงพ่อท่านต้น หรืออุปัชฌาย์ต้น
รูปที่ ๔ พระหลวงพ่อท่านอ่อน หรืออุปัชฌาย์อ่อน
รูปที่ ๕ พระหลวงพ่อท่านสังข์ ลัทธิวะรรณ ( พระอุปัชฌาย์สังข์)
รูปที่ ๖ พระหลวงพ่อท่านเก่ง พระครูคุณสัมปันมุนี ( เก่ง ถาวโร พวงธรรม )
รูปที่ ๗ พระหลวงพ่อท่านผุย พระครูวิบุลย์ จนฺทโชโต บุญจันทร์ )
รูปที่ ๘ พระหลวพ่อท่านสิทธิ์ พระครูครูจันทปัญโญภาส (ประสิทธิ์ จนฺทปญฺโญ โอภากุล)
รูปที่ ๙ พระมหาทองคำ พระครูศรีปัญญาภิวัฒน์ ( ทองคำ ปญฺญาทีโป มั่นจิต ) เจ้าอาวาสปัจจุบัน
