วัดประตูต้นผึ้ง

ตำบลเวียงเหนือ อำเภอเมืองลำปาง จังหวัดลำปาง

Wat Pratu Ton Phueng 

Wiang Nuea Subdistrict, Mueang Lampang District, Lampang Province

ความเป็นมา

                ปัจจุบันวัดประตูต้นผึ้ง  ตั้งอยู่เลขที่  ๑  ถนนท่ามะโอ ตำบลเวียงเหนือ  อำเภอเมืองลำปาง  จังหวัดลำปาง เมื่อประมาณ พ.ศ.  ๑๒๐๑ – ๑๒๐๒  ในกาละยามนั้นพระสุพรหมฤาษีได้สร้างนคราอันมีนามว่า  เขลางค์นคร เพื่อให้พระเจ้าอนันตยราชบุตรองค์รองได้มา ปกครองในส่วนนี้ โดยพรานนามว่า เขลางค์ พระเจ้าอนันตยศจึงได้แบ่งออกเป็น  ๒  เวียงคือเวียงใต้และเวียงเหนือ   ซึ่งในเวียงเหนือและเวียงใต้ได้มีการสร้างประตูเมืองต่าง  ๆ  หนึ่งในนั้น ด้านที่หันไปทางเวียงใต้  ก็คือประตูเมืองนาม ประตูต้นผึ้ง  นั่นเองจนมาถึงปี  พ.ศ.  ๒๓๘๐  ในสมัยเจ้าน้อยขัตติยะราชบุตรแห่งเจ้าราชบุตรคำโสม  ได้พบสถานที่เยื้องกับประตูต้นผึ้งอันเป็นประตูเมืองเดิมพระองค์ทรงมีพระราชศรัทธาจึงได้จัดหาช่างมาสร้างวัดขึ้นมาชื่อว่า  วัดประตูต้นผึ้ง  อีกครั้งแต่ในยุคแรกวัดมีแค่ศาลาทำบุญและกุฏิพระสงฆ์เพียงหลังเดียวเท่านั้นในพื้นที่  ๑  ไร่เศษ

ประวัติหลวงพ่อพระอธิการณงรค์ ปภากโร

นามเดิม พระณรงค์  ไชยยาโส  เกิดเมื่อวันที่  ๑๓  ตุลาคม พ.ศ.  ๒๔๙๙  ณ  บ้านพร้าว ตำบลปงเตา อำเภองาว จังหวัดลำปาง  บรรพชาอุปสมบท เมื่อปี ๒๕๑๑ ย้ายจำพรรษา ณ วัดประตูต้นผึ้งแห่งนี้  ในปี พ.ศ. ๒๕๑๕  พระณรงค์ดำรง ตำแหน่งเจ้าอาวาสตั้งแต่  พ.ศ.๒๕๓๐  ทางคณะสงฆ์จังหวัดลำปางมีมติแต่งตั้งพระณรงค์ ปภากโร เป็นเจ้าอาวาสจนถึงปัจจุบันนี้

การบริหารและการปกครอง  

–  ด้านการเผยแผ่

ท่านได้จัดทำสื่อธรรมะทุกประเภททั้งทาง  ด้านหนังสือ แผ่นพับ และกิจกรรมทางศาสนาทุกปี  โดยสอดแทรกธรรมะหลักการใช้ชีวิตด้วยธรรมะและจัดสร้างสื่อออนไลน์ในรูปเพจวัดเพื่อเผยแผ่พระพุทธศาสนา

-ด้านการศาสนศึกษา 

ท่านได้ส่งเสริมพระที่บวชใหม่ให้ศึกษาทั้ง  ด้านปริยัติและปฏิบัติและส่งเสริมการศึกษาให้กับพระภิกษุสามเณรที่ต้องการศึกษาในทุกระดับชั้นทั้งมัธยมศึกษา ปริญญา และศาสตร์ด้านต่าง ๆ    

• ด้านการศึกษาสงเคราะห์  

ท่านได้ก่อตั้งโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกบาลีและส่งเสริมนักเรียนในด้านการศึกษาต่าง ๆ ในโรงเรียนและสถานศึกษา

– ด้านการสาธารณะสงเคราะห์ 

ท่านได้ช่วยเหลือทั้งชาวบ้านผู้ยากไร้ผู้ประสบภัยเช่น มอบโลงศพให้แก่ผู้ยากไร้ มอบของช่วยเหลือผู้ประสบภัยจากภัยต่าง  ๆ

– ด้านการสาธารณูปการ

ท่านได้ปรับปรุง ภายในวัดเช่น  วิหาร โบราณวัตถุ กุฏิสงฆ์ ตลอดมาและสร้างศาสนวัตถุเพิ่มเติมและพัฒนาวัดให้เจริญมาจนถึงทุกวันนี้