วัดสำโรงใหญ่

ตำบลสำโรง อำเภออุทุมพรพิสัย จังหวัดศรีสะเกษ

Wat Samrong Yai

Samrong Subdistrict, Uthumphon Phisai District, Sisaket Province

ประวัติวัดสำโรงใหญ่

วัดสำโรงใหญ่ เป็นวัดราษฎร์ใน สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย เป็นวัดเก่าแก่วัดหนึ่งของจังหวัดศรีสะเกษ หน้าซุ้มประตูวัดบันทึกไว้ว่าสร้าง พ.ศ. ๒๓๖๐ มีอายุกว่า ๒๐๐ ปี เป็นที่เก็บรักษาโบราณวัตถุหลายอย่าง เช่น ตู้พระธรรมซึ่งเป็นศิลปะแบบพื้นบ้านอีสานที่มีอายุสมัยต้นรัตนโกสินทร์ พระพุทธรูปทรงเครื่องโลหะเก่าแก่ซึ่งขุดได้จากสระน้ำโบราณของวัด มีเสนาสนะต่าง ๆ และจิตรกรรมในศาลาการเปรียญ เขียนโดย “ครูไหว” เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๐๘

อดีดเจ้าอาวาสวัดนี้เป็นเจ้าคณะปกครอง เป็นเกจิอาจารย์ เป็นครูสอน เป็นพระนักสงเคราะห์ มีเจ้าอาวาสที่สืบทราบได้ก่อน พ.ศ. ๒๔๖๐ – ปัจจุบันจำนวน ๑๐ รูป
พระมหาขุนทอง เขมสิริ,ผศ.ดร. เป็นเจ้าอาวาส
มีไวยาวัจกรและกรรมการวัด ๑๙ คน

วัดได้รับการทำนุบำรุงจากชาวบ้านสำโรงใหญ่ บ้านโนนหาญหก บ้านหนองเมย บ้านขนวน และองค์กรต่าง ๆ จึงเป็นวัดที่ได้รับการพัฒนาให้เจริญก้าวหน้า เป็นที่ทำกิจกรรมทางด้านพระพุทธศาสนาและสังคมตลอดมา เป็นแหล่งเรียนรู้พัฒนาคนและสังคม ประเพณีสำคัญคือ การตักบาตรกรวยวันเข้าพรรษา ๑ ปี มี ๑ ครั้ง

ในประวัติเมืองศรีสะเกษเล่าว่า บ้านสำโรงใหญ่เป็นที่ตั้งของอำเภอเดิม คือ อำเภอประจิม ซึ่งตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของเมืองศรีสะเกษ ต่อมา จึงมีการย้ายที่ตั้งลงทางใต้ตั้งชื่อใหม่เป็นอำเภออุทุมพรพิสัย เพราะภูมิประเทศแห่งนี้มีต้นมะเดื่อขึ้นอยู่มากมาย

อุโบสถวัดสำโรงใหญ่ได้รับการผูกพัทธสีมา พ.ศ. ๒๔๘๒ เป็นที่ประดิษฐาน “หลวงพ่อนาค” ซึ่งเป็นพระทองเหลืองปางมารสะดุ้ง ฐานด้านหลังองค์พระสลักไว้ว่า สร้าง ณ บ้านสามมิตร วันที่ ๑๓ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๔๙๒ แต่เดิมจะนำมาถวายวัดแห่งหนึ่งในจังหวัดสุรินทร์ แต่ปรากฏว่าไม่สามารถยกย้ายได้ ปัจจุบันได้มีการบูรณปฏิสังขรณ์เสนาสนะต่าง ๆ จนสำเร็จเรียบร้อย