สุรินทร์เมืองผ้าไหมร้อยสีพันลาย อำเภอศีขรภูมิ
ประวัติความเป็นมา
อำเภอศีขรภูมิ เริ่มก่อตั้งบ้านเมืองมาตั้งแต่ประมาณปี พ.ศ. ๒๒๙๕ ในสมัยกรุงศรีอยุธยา ตอนปลายโดยมี “เชียงไชย” เป็นหัวหน้าผู้ปกครอง ซึ่งต่อมาภายหลังได้ประกอบความดีความชอบในการปกครองราษฎรให้ได้อยู่เย็นเป็นสุขจึงได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็น “ขุนไชยสุริยง”กองนอก และได้รับเลื่อนเป็น “หลวงไชยสุริยง” กองนอก ตามลำดับ ชาวอำเภอศีขรภูมิจึงถือว่า “หลวงไชยสุริยง” (เชียงไชย) เป็นเจ้าเมืองศีขรภูมิคนแรก และเป็นผู้คุณูปการต่อการวางรากฐานการปกครองและการพัฒนาในด้านต่างๆ เพื่อประโยชน์สุขของชาวอำเภอศีขรภูมิจวบมาจนปัจจุบัน พ.ศ. ๒๔๑๒ ต้นสมัยรัฐกาลที่ ๕ ขึ้นครองราชสมบัติ เจ้าเมืองสังขะได้กราบบังคมทูลขอยกบ้านกุดไผท หรือบ้านจารพัฒขึ้นเป็นเมือง (ตำบลจารพัฒในปัจจุบัน) โปรดเกล้าให้เป็นเมือง “ศีขรภูมิพิสัย” ให้หลวงไชยสุริยง “พระศีขรมานุรักษ์” เป็นเจ้าเมือง ต่อมาได้ย้ายที่ทำการมาตั้งที่บ้านโคกตะเคียน ริมทางหลวงแผ่นดินที่ตัดใหม่ในท้องที่บ้านปราสาท ตำบลยาง ในขณะนั้นสร้างเป็นที่ทำการอำเภอชั่วคราว ครั้งถึงฤดูฝนปรากฏว่าน้ำจากทุ่งกุดไผทท่วมถึง จึงพิจารณาย้ายที่ทำการไปตั้งที่โคกอนันต์ (บ้านอนันต์ ตำบลยาง ตรงโรงเรียนบ้านอนันต์ ในปัจจุบัน) ตั้งที่ว่าการอำเภอถาวรตรงนั้นตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๔๕๔ ซึ่งเป็นสมัยแรกของการปกครองท้องที่จนถึงปี พ.ศ. ๒๔๕๗ จึงย้ายมาตั้งที่ บ้านระแงง ที่มีการคมนาคมสะดวกมีรถไฟวิ่งผ่าน จึงเป็นที่ตั้ง อำเภอศีขรภูมิในปัจจุบันนี้
คำขวัญประจำอำเภอศีขรภูมิ
เมืองหลายภาษา หลากวัฒนธรรม ศิลปกรรมที่ล้ำลึก
