วัดกลางนางรอง

        วัดกลางนางรอง เป็นวัดที่ถือกำเนิดขึ้นภายหลังวัดร่องมันเทศประมาณ 250 ปี ในรัชสมัยสมเด็จพระนเรศวรมหาราชและสมเด็จพระเอกาทศรถ ในปี พ.ศ. 2136 ทั้ง สองจอมกษัตริย์ได้ยาตราทัพออกจากกรุงศรีอยุธยาเพื่อไปปราบพระยาละแวกโดยเดิน ทัพผ่านมาทางเมืองโคราชเข้าสู่ตัวเมืองนางรอง ก่อนที่จะเข้าไปยังกัมพูชา ทั้งสอง พระองค์ได้ทรงปลูกต้นโพธิ์ไว้เป็นอนุสรณ์ข้าพลับพลาที่ประทับ องค์ละ 1 ต้น เมื่อ บ้านเมืองว่างเว้นต่อการศึก บรรดาขุนทหารที่เคยมาพักไพร่พลที่เมืองนางรองได้รับ พระบรมราชานุญาตใหพาไพร่พลเดินทางกลับมาเยี่ยมเมืองนางรองเพ่อตอบแทน คุณงามความดีของชาวเมืองโดยการสร้างวัดให้ ณ ที่ตั้งพลับพลาที่ประทับของ 2 กษัตริย์ ชื่อว่า วัดกลาง เพื่อเป็นอนุสรณ์สถานของพระองค์ท่าน ต้นโพธิ์ขณะนี้ยังเหลือ อยู่ 2 ต้น ทางทิศเหนือใกล้กับอุโบสถหลังใหม่