ประวัติวัดเม็กน้อย
หลวงศรีสุธรรม อดีตกำนันตำบลกลาง ได้อพยพชาวบ้าน มาจากบ้านสร้างสระ (ปัจจุบัน ที่ตั้งวัดป่าบ้านหมากมาย) ได้ย้ายหมู่บ้านมาตั้งอยู่บ้านเม็กใหญ่ (บ้านบุง) ต่อมาท่านเห็นว่าทำเลคับแคบ ประกอบกับเกิดโรคระบาด ในสมัยเกิดโรคระบาด เรียกกันว่า โรคห่า (ไข้ทรพิษ ฝีดาษ) จึงได้หาทำเลตั้งถิ่นฐานใหม่ซึ่งบริเวณที่ตั้งไกล หนองน้ำ มีทำเลเหมาะสมในการเพาะปลูก เรียกว่าในน้ำมีปลาในนามีข้าว..จึงตั้งชื่อว่า(บ้านหนองเม็ก)
ซึ่งมีหนองเม็กติดกับหมู่บ้าน ซึ่งคนในสมัยนั้นอาศัย ตั้งหมู่บ้าน ในราว พ.ศ.๒๔๖๐ มีการก่อตั้งหมู่บ้านเลือกผู้นำสร้างวัดซึ่งที่เดิมวัดเม็กน้อยเก่า (ปัจจุบันนี้เป็นสถานอนามัย) ผู้นำในยุคนั้นเห็นว่าที่คับแคบไม่เหมาะกับการสร้างวัดเพราะมีบ้านล้อมวัดจึงได้ย้ายวัดมาตั้งในทางทิศเหนือ ของหมู่บ้านในปี พ.ศ. ๒๕๑๐ในสมัยนั้นบ้านเม็กน้อย ผู้นำคือผู้ใหญ่กำนัน..ชื่น ราชจันทร์จึงได้ย้ายมาตั้งวัด..ได้เปลี่ยนชื่อใหม่ว่าวัดเม็กน้อยพร้อมกับชื่อหมู่บ้าน (ชื่อเดิมบ้านหนองเม็ก) มาเป็นบ้านเม็กน้อย..ในปัจจุบัน ในยุคสมัยนั้นได้มีการตั้งถนนในหมู่บ้าน วางแผนฝัง ทิศเหนือเป็นว้ด ทิศใต้ติดป่าสาธารณะ (ดอนปู่ตา) ทิศตะวันตก เป็นป่าช้าหมู่บ้าน(ซึ่งปัจจุบันเป็นสำนักสงฆ์วัดป่า) ทิศตะวันออกเป็นถนนติดต่อหมู่บ้านซึ่งถนนได้ตัดกลางหมู่บ้าน และอำเภอ ซึ่งคนในสมัยนั้นเรียกชื่อปากต่อปากว่าถนนสายกลางเดช-นาจะหลวยซึ่งทางวัดในสมัยนั้น ไม่มีพระภิกษุ ผู้นำและชาวบ้านจึงได้หาคนในหมู่บ้าน เป็นเป็นพระภิกษุสามเณร ๓ รูป..สามเณร ๒ รูป..ในช่วงต่อมาชาวบ้าน จึงได้ไปนิมนต์ พระอาจารย์จำปี..ซึ่งท่านเป็นพระชาวอำเภอบุณฑริก) ราวปี พ.ศ.๒๕๑๑ เป็นเจ้าสำนักสงฆ์รูปแรก
ในปี พ.ศ.๒๕๓๐ จึงได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา (ได้เป็นวัด) มีอุโบสถ ลำดับพระที่เป็นเจ้าอาวาส คือ
๑.พระอาจารย์จำปี วัฒโน พ.ศ. ๒๕๑๑
๒. หลวงปู่เฮ้า วรโท
๓. หลวงปู่สังกา กันตสีโล
๔. พระอาจารย์ชุมพล สันตะจิตโต พ.ศ. ๒๕๓๐
๕. พระอาจารย์ดวงจันทร์ มหาปัญโญ (พระครูปัญญากิจโกวิท)
๖. พระอธิการมงคล มหาวีโร (รูปปัจจุบัน) ปี พ.ศ.๒๕๕๕ จนถึงปัจจุบันนี้
