ประวัติที่พักสงฆ์ภูใหญ่
“ภูใหญ่” เดิมชาวบ้านสมัยโบราณเรียกว่า “ภูลัง” ตั้งอยู่ในพื้นที่ ค.โขงเจียม ต.โขงเจียม จ.อุบลราชธานี มีลักษณะทางภูมิศาสตร์ที่เด่นชัดคือ มีชั้นความสูงลาดค่อนข้างสนข้างสม่ำเสมอ จึงมองดูคล้ายพระธาตุสองชั้นสูงประมาณ ๑,๐๐๐ ฟุต มีถ้ำอยู่โดยรอบ ครอบคลุมพื้นที่ ๑,๐๐๐ ไร่ ด้านทิศตะวันออกมีร่องน้ำไหลผ่าน ด้านทิศเหนือ ติดกับถนน ส่วนทางด้านใต้และทิศตะวันตกติดกับทุ่งนา
ครั้งเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๑๔ มีชาวบ้านชื่อ นายเสวก บรรเทา ได้มาทั้งรกรากอยู่บริเวณหนองชาด ซึ่งอยู่ใกล้ภูใหญ่ จนปัจจุบันนี้เป็นหมู่บ้าน เรียกว่า “บ้านหนองชาด”
ต่อมาในปี พ.ศ. ๒๕๑๗ พระอาจารย์สุบรรณ์ ได้เดินธุดงค์มาพักจำพรรษาในถ้ำบนภูใหญ่เป็นระยะเวลา ๑ พรรษา แล้วจึงออกธุดงค์ต่อ (ไม่ทราบว่าไปที่ใด) ไม่นานท่านอาจารย์สุบรรณ์ ก็กลับมาจำพรรษาอีก ๑ พรรษา จากนั้นมาก็มีพระธุดงค์มาพักที่ภูใหญ่เป็นประจำ เช่น ท่านพระครูกมล (อาจารย์สีทน) ท่านอาจารย์โอภาส และพระอื่น ๆ มาพักบำเพ็ญภาวนาอยู่เสมอ
ในปี พ.ศ. ๒๕๓๔ ได้จัดตั้ง อ.สิรินธรขึ้น โดยแยกพื้นที่บางส่วนออกมาจาก อ.โขงเจียม ซึ่งหนึ่งในพื้นที่นั้นคือภูใหญ่แห่งนี้ ปัจจุบันภูใหญ่จึงตั้งอยู่ในเขต ต.คำเขื่อนแก้ว อ.สิรินธร จ.อุบลราชธานี
ปี พ.ศ. ๒๕๓๘ กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน และชาวบ้านหนองชาด บ้านคำมันปลา ได้มาอาราธนานิมนต์หลวงพ่อบุญชู ฐิตคุโณ เจ้าอาวาสวัดโพธิญาณ สาขาที่ ๘ วัดหนองป่าพง ไปดูสถานที่ภูใหญ่เพื่อถวายเป็นที่พักสงฆ์ หลวงพ่อบุญชู เห็นว่าเป็นสถานที่ที่เหมาะสมต่อการบำเพ็ญสมณะธรรม จึงรับไว้เพื่อพัฒนาเป็นที่พักสงฆ์ต่อไป และได้ส่งพระอาจารย์เม็งซุย กับพระอีก ๒ รูป มาจำพรรษาเป็นครั้งแรกในปีนั้น จากนั้นมาท่านก็ได้ส่งพระอาจารย์สมยศ อนุตฺตโร มาผลัดเปลี่ยนจำพรรษาบนภูใหญ่จนถึงปัจจุบันนี้ โดยมีชาวบ้านหนองชาดบ้านคำมันปลา และญาติโยมจากต่างถิ่นแวะเวียนผลัดเปลี่ยนกันมาอุปถัมภ์ปัฏฐากพระที่มาอยู่บนภูใหญ่มาโดยตลอด
รวบรวมจากคณะกรรมการดูแลอุปถัปภ์ปัฏฐากที่พักสงฆ์ภูใหญ่ ดังมีรายชื่อต่อไปนี้
ชาวบ้านหนองชาด นายเสวก บรรเทา นายเหลี่ยม บัวสด นายแปะ นัยนิตย์ นายสุวรรณ พิลามาศ นายมั่น เรือนเงิน นายทองแดง นัยนิตย์
ชาวบ้านคำมันปลา นายสด พรมตา นายทองดำ ชาวทอง นายบุญทม ท่อนทอง
(รวบรวมไว้เมื่อ วันที่ ๒๐ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๔)
