วัดเรืองบุญ
รหัสวัด ๐๔๓๔๑๑๑๗๐๐๑ ตั้งอยู่ที่ บ้านเขืองใหญ่ เลขที่ ๒ หมู่ที่ ๓ ตำบลหนองเต่า อำเภอตระการพืชผล จังหวัดอุบลราชธานี สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย
ที่ดินที่ตั้งวัด มีเนื้อที่ ๔ ไร่ ๑ งาน ๑๘ ตารางวา
อาณาเขต
ทิศเหนือ จด หนองน้ำสาธารณประโยชน์
ทิศใต้ จด บ้านเรือนชุมชน
ทิศตะวันออก จด พื้นที่เกษตรกรรม
ทิศตะวันตก จด ถนนทางสาธารณะ
ที่ธรณีสงฆ์ จำนวน ๑ แปลง มีเนื้อที่ ๔ ไร่ ๑ งาน ๑๘ ตารางวา
อาคารเสนาสนะ
อุโบสถ กว้าง ๕.๒๐ เมตร ยาว ๑๖ เมตร สร้างเมื่อ พ.ศ. ๒๕๕๖ อาคารคอนกรีตเสริมเหล็ก
ศาลาการเปรียญ กว้าง ๑๒ เมตร ยาว ๑๘ เมตร สร้างเมื่อ พ.ศ. ๒๕๒๙ อาคารไม้
กุฏิสงฆ์ จำนวน ๒ หลัง อาคารคอนกรีตเสริมเหล็ก จำนวน ๑ หลัง อาคารไม้ จำนวน ๑ หลัง
ศาลาบำเพ็ญกุศล กว้าง ๖ เมตร ยาว ๑๒ เมตร สร้างเมื่อ พ.ศ. ๒๕๕๕ อาคารไม้
ฌาปนสถาน จำนวน ๑ หลัง
หอระฆัง จำนวน ๑ หลัง
โรงครัว จำนวน ๑ หลัง
เรือนเก็บพัสดุ จำนวน ๑ หลัง
ปูชนียวัตถุ
- พระประธานประจำอุโบสถ ปาง สมาธิ ขนาดหน้าตัก กว้าง ๒๕ นิ้ว สูง ๔๐ นิ้ว สร้างเมื่อ พ.ศ. ๒๕๕๖
- พระประธานประจำศาลาการเปรียญ ปาง สมาธิ หน้าตัก กว้าง ๒๕ นิ้ว สูง ๔๐ นิ้ว สร้างเมื่อ พ.ศ.๒๕๒๙
พระประธานภายในอุโบสถ
ประวัติวัด (โดยสังเขป)
วัดเรืองบุญ ตั้งวัดเมื่อ พ.ศ.๒๔๐๑ โดยแต่เดิมเป็นวัดเก่าแก่ หลวงปูเหลี่ยม พร้อมด้วยชาวบ้านชุมชนร่วนกัน
สร้างและได้ทำการพัฒนามาจนถึงปัจจุบัน ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ ๒๐ เดือน กันยายน พ.ศ.
๒๕๕๐ เขตวิสุงคามสีมา กว้าง ๑๕.๕๐ เมตร ยาว ๒๘ เมตร
เจ้าอาวาสวัดรายนามมีดังนี้
๑. หลวงปู่เหลี่ยม
๒. หลวงปู่นัน
๓. หลวงปู่ลอด
๔. เจ้าอธิการอ่อน จตุถสลุโล
๕. เจ้าอธิการอั้ว วีรปญโย
๖. หลวงปู่พิมพ์
๗. พระอาจารย์ สี
๘. พระอธิการประสิทธิ์ ปิยธมฺโม
๙. พระอธิการ สุพัฒน์ (เตี้ย)
๑๐. พระอาจารย์ สมาน
๑๑. พระอธิการสมยัง จารุวณโณ
๑๒. พระครูปภัศร์วโรบล (ประศาตร์ ปภสสโร) (รูปปัจจุบัน)
อุโบสถ สร้างครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. ๒๔๘๐ สิ้นเงิน ๘๑๔ บาทบูรณะ เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๔๙ ตรงกับวัน
อังคาร ที่ ๒๖ เดือนมีนาคมพ.ศ. ๒๕๓๙ ตรงกับวันขึ้น ๘ ค่ำ ใช้เงินบูรณะครั้งแรก ๒๑๒,๐๐๐ บาทโดยก่อสร้าง
เทคาน – ตั้งเสา – เทเพคาน ในราคา ๒๑๒,๐๐๐บาท ต่อมาติดฝา ผนังข้าง ค่าช่าง ๘๕,๐๐๐ บาท ค่าอุปกรณ์
๘๐,๖๖๐ บาท
และปี ๒๕๔๐ ก่อสร้างโครงหลังคา ๓๒๐,๐๐๐ บาท ค่าอุปกรณ์๒๕๔๑ ฉาบ – เทพื้น ด้านใน เป็นเงิน ๕๘,๓๒๔
ปี พ.ศ. ๒๕๔๑ ได้สร้างหลังคา มุง-ข่าว-โครงนาค จนสำเร็จหลังคาชั้นบน เป็นจำนวนเงิน๔๑๕,๐๐๐ (สี่แสนหนึ่ง
หมื่นห้าพันบาท) โดยอุปกรณ์อยู่กับช่างบูรณะเมื่อ พ.ศ. ๒๕๔๖ สิ้นงบประมาณ ๑,๕๖๑,๓๑๑
พระประธานภายในศาลาการเปรียญ
อุโบสถ
ประวัติบ้านเขือง
ประมาณปี พ.ศ. ๒๓๕๙ เดิมพระประทุมวรราชสุริยวงศ์ (คำผงเจ้าครองเมือง “เมืองอุบลราชธานีครีวนาลัยประเทศราช”) ได้มอบหลานสาวมาสร้างบ้านแปลงเมืองหลานพ่อใหญ่คำผงชื่อว่าถม และเวียงมีสามีชื่อว่าพรหม ปากดี (หรือนายชา ปากดี) ในเวลานั้นนางถม อายุได้ ๒๐ปี พอมีสามีแล้วก็ย้ายถิ่นฐานมาจากบ้านแต้ แม่ของนางถมนั้น ได้มอบช้างให้นางลม ๑ ตัว และคนใช้ทั้งขาย-หญิงอีกจำนวนหนึ่ง ส่วนช้างนั้นไส่สิ่งของสำภาระ ส่วนคนนั้นเดินตามหลังข้างใช้เวลาในการเดินทางเพื่อจับจองมองหาที่สร้างเป็นบ้านเรือนมาเรื่อยๆ พอตะวันบ่ายคล้อยก็จะหยุดหาที่พักเพื่อจะได้หลับนอนและออกเดินตรวจดูสถานที่รอบๆ ว่าแถวนั้นมีสัตว์ร้ายอาศัยอยู่หรือไม่มี ถ้ามีก็จะเดินทางต่อไปอีกจนได้ที่พัก พอตื่นเช้าชายฉกรรจ์ก็ออกหาอาหารและเดินสำรวจดูพื้นที่พอจะสร้างบ้านเรือนได้ในที่ใกล้แหล่งน้ำ ผืนป่ามีความอุดมสมบูรณ์มากน้อยขนาดไหนใช้เวลาเดินทางมาเป็นแรมเดือนกว่าจะหาพื้นที่ๆ เหมาะสมและบวกกับความเหนื่อยลาจากการเดินทาง พอมาถึงสถานที่เห็นว่ามีความเหมาะสมติดกับลำห้วยแสนสี มีความเหมาะสมพอที่จะทำเป็นที่อยู่ได้ก็พากันถากถางป่าขยายวงกว้างออกไปประมาณ ๔ ไร่ ก็จับจองหาที่ปลูกเรือนเป็นที่อยู่อาศัย
แรกเริ่มนั้นบ้านเขืองตั้งอยู่ ที่โนนบ้านเก่า (อยู่ทางทิศใต้ของบ้านเขือง) สาเหตุที่ย้ายมาจากถิ่นเดิม เพราะบ้านฮ้อน (ร้อน) สาเหตุเนื่องจากนายวอ ขี่ม้าแล้วเกิดอุบัติเหตุตกมาได้เสียชีวิต และวิญญาณไม่ไปผุดไปเกิดในช่วงกลางคืนชาวบ้านปรากฏเห็นว่ามีคนขี่ม้าวิ่งรอบหมู่บ้านพอนานวันไปก็เกิดความกลัวซาวบ้านเรียกเหตุการณ์นั้นว่า (พ่อใหญ่วอ
กวนบ้าน)และเวลา เข้า ออก จากหมู่บ้านก็ลำบาก แล้วจึงได้อพยพมาจากถิ่นเดิม ซึ่งมีนายแก้วมุงคุล เป็นหัวหน้า ในสมัยนั้นเทียบกับว่าเป็นผู้ใหญ่บ้าน ได้นำหมูคณะเพื่อหาที่จะสร้างเป็นหมู่บ้านใหม่ ได้พากันถากถางป่าเป็นบริเวณกว้าง แล้วได้พบเครือเขืองใหญ่ จึงเอานามเครือเขืองมาเป็นชื่อบ้าน จึงเรียกว่าบ้านเขืองใหญ่ ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา และเป็นเพียงเล่าต่อกันมา ไม่มีการบันทึกเอาไว้ ที่เขียนขึ้นในครั้งนี้ได้สอบถามคนเฒ่าคนแก่หลายคน ต่างคนได้พูดเหมือนกันจึงได้คาดคะเนว่า ตั้งขึ้นในปี พ.ศ.๒๓๗๕ มาจนถึงทุกวันนี้
ศาลาการเปรียญ
ผู้เป็นหัวหน้าบ้าน คือผู้ใหญ่บ้านเหมือนทุกวันนี้ มีดังนี้
๑. นายแก้วมุงคุล
๒. นายสีหาเทพ
๓. นายจันทะแสง
๔. นายสาย เหมาะสม
๕. นายบุด แสงหา
๖. นายแสง วงศ์ขึง
๗. นายสี สุดเต้
๘. นายวันดี วิชาพูล
๙. นายอำคา สิทธิกร
๑๐. นายแสงแตม
๑๑. นายชา ปากดี
๑๒. นายมาตย์มนตรี
๑๓. นายอุ่น วันนา
๑๔. นายสี สีหาพงศ์
๑๕. นายปา วิธีโรจน์
๑๖. นายสมาน สุดเต
๑๗. นายอุทัย วิธีโรจน์
๑๘. นายสมบูรณ์ วงขึง
๑๙. นายจงรักษ์ แก้วลี
๒๐.นายบุญกัน อ้วนใหญ่(ปัจจุบัน ๒๕๖๘)
ส่วน นายพรม โสภา (ทั่ว) และ นายสี สมบัติ (ทอง) ๒ คนนี้ ใน
สมัยนั้นได้ทำงานรวมกับผู้ใหญ่บ้าน เท่ากับเป็นผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านในทุกวันนี้
(นายถวัลย์ เหมาะสม) (แถว) นายสีทา วันนา ผู้บันทึก
หอระฆัง
พระครูปภัศร์วโรบล ( ประศาตร์ปภสสโร )
เจ้าอาวาสวัดเรืองบุญ
อาคารเสนาสนะ
ซุ้มประตู
